04 nov Stilstaan bij Alle(r)zielen
Laten we nog 1 minuut stil zijn voor onze geliefden vraag ik na afloop van de lichtlabyrintwandeling dat door 250 kaarsen is verlicht. In de voortuin van de Abij van Berne in Heeswijk Dinther mocht ik tijdens Allerzielen de lichtlabyrintwandeling verzorgen. In stilte wandelen de speciaal hiervoor aangemelde gasten het labyrint dat in de middag met liefde en aandacht is gelegd. Een mooi ritueel om alle zielen in het licht te zetten.
Tradities en rituelen
Misschien is het je opgevallen dat op katholieke begraafplaatsen, begin november, er veel kaarsen, kandelaars, bloemen en versierselen staan. Katholieken volgen de traditie om een bezoek te brengen aan het graf van een geliefde en er iets achter te laten. Stilstaand bij de zielen en dat het hen goed mag gaan. Een traditie, ooit ontstaan en door iemand bedacht en gecreëerd. Elke religie en elke cultuur heeft zijn tradities en rituelen en ook ooit bedacht en gecreëerd. Zo herdenken de katholieken hun doden begin november, protestanten bidden op een later tijdstip voor hun doden, in aanloop naar kerst.
Eén ding hebben ze gemeen. Stilstaan bij alle zielen……
Wat is een labyrint
In een labyrint vind je altijd je weg. Je loopt de weg naar binnen, naar het hart, en daarna weer terug naar buiten. De verschillende wendingen die een labyrint heeft komen overeen met de verwachte en onverwachte wendingen in ons leven. Een mooi ritueel dus voor een dag als Allerzielen.
Het labyrint is een vorm die in verschillende oude culturen terug te vinden is. Klassieke labyrinten kunnen vierkant of rond zijn, maar de constructie volgt een vast patroon. Zo kom je ze nog vaak tegen op straten en pleinen en in kerken, zoals de meest beroemde die ligt in de kerk van Chartres. De oudste gedateerde afbeelding van een labyrint komt uit Pylos in Griekenland en is 3200 jaar oud.
Labyrintwandeling
Even stil staan zei Joost Jansen, Norbertijn van de Abdij van Berne, toen hij de avond gastvrij opende. Joost zong prachtig, lichtte Allerzielen toe en gaf de gasten de gelegenheid om op adem te komen.
Na uitleg hoe het labyrint te lopen en onze wensen verzameld steken we de kaarsen aan en gaan de lichtjes door de papieren zakjes magisch schitteren. We zien de schoonheid dat elk kaarsje op zijn eigen wijze en sterkte flikkert, uniek is zoals ook ieder mens dat is. Iedereen brandt op zijn eigenwijze en sterkte. Eén voor één stappen ze het lichtlabyrint binnen en vinden ze hun draai, staan ze stil, zijn dankbaar en worden stiller van binnen. Nieuwe inzichten volgen denk ik vervolgens stilletjes.
Terwijl ik toekijk laat ik mijn gedachten gaan naar degene die zijn “hemelen”. Ik haal rustig, liefdevol adem en ben dankbaar dat er zoveel mensen van weleer in mijn gedachten zijn. Jullie zijn dichterbij dan ooit flitst er met een golf van energie door mij heen. Mooi. Door drukte vergeten we elkaar wel eens of schorten we bezoek op. Zo is nu eenmaal het leven. Stilstaan speelt je hoofd vrij en creëert ruimte.
Zoetjesaan komt de laatste wandelaar uit het labyrint en zijn we nog een minuutje stil.
In de boekwinkel van de Abdij van Berne wordt warme chocomel met slagroom geserveerd wanneer wij terugkijken op de beleving van het lichtlabyrint. Mooie, hartverwarmende en ontroerende momenten worden gedeeld, traantjes weggepinkt en er zijn nieuwe inzichten gekomen. Samen liepen we een stukje op, hebben we elkaar een stukje verder geholpen in het leven. Hoe mooi kan het samen gaan terwijl we elkaar nauwelijks kennen.
Het lichtlabyrint wandelen, telkens weer beleving met een lach en een traan. Het leven blijft verwonderen. Dank je wel Joost en Conny voor jullie liefde- en waardevolle toevoeging.
Henk Murraij
Geen reactie's