Onvoorwaardelijke liefde

16 jan Onvoorwaardelijke liefde

Onlangs toerde ik door het land met een lezing over het ontstaan van mijn boek DURVEN ZIJN en mijn pelgrimstocht. Er is niet één lezing hetzelfde, dat maakt het nog mooier. Henk, je schrijft in je boek, dat je je afvraagt of verliefdheid wel degelijk bestaat, zou je dat willen toelichten vroeg een man. Ik moest heel even graven in mijn geheugen in welke pasage ik dat had geschreven en met welke context. Direct borrelde de tekst op. O ja, natuurlijk zei ik. 
Kom, ik neem je even mee in mijn verhaal……

Als we vlinders in onze buik voelen noemen we dat verliefdheid. Trouwens, best een lekker gevoel toch? Aan het knikken van een hoop aanwezigen meende ik af te lezen dat ze wel ervaring hadden met verliefdheid. Kijk, we denken echter dat we op de ander verliefd zijn, dat we het gevoel door de ander krijgen, vervolgde ik, en daar zit nu net de kneep. We noemen het verliefdheid maar eigenlijk is het niets meer dan helemaal jezelf ZIJN. Je bent even helemaal in het hier en nu en je voelt je helemaal heel. Als je dat gevoel ervaart dan ben je aangekomen in een veel diepere laag bij jezelf, nl. je ZIJN. En vanuit je ZIJN is er vanuit je hart echte liefde. Nu weet ik inmiddels uit ervaring dat dit best lastig is als je deze uitleg voor de eerste keer hoort. Snappen jullie wat ik bedoel? Ik bedoel hiermee namelijk te zeggen dat je jezelf continu spiegelt in de ander. Je ziet enkel wat je wilt zien. Je ziet de ander dus enkel van jou genieten…… denk je. Je ziet de ander steeds op een verliefde manier naar je kijken……. denk je. Alles wat de meent te zien is wat je zelf denkt en dus een weerspiegeling van jezelf. Snappen jullie het nog? En uit het knikken van een aardig aantal aanwezigen, meende ik op te maken: ja, ik begrijp wat je zegt. 

Kom, laten we eens kijken in je eigen omgeving en bij je eigen ervaringen. Hoe vaak ben je eigenlijk verliefd geweest? Wat ervoer je, wat voelde je? Waar kwam dat verliefde gevoel vandaan? Was het vrijheid, durven, zelfverzekerdheid of was het de verlegenheid wat je aantrok? Neem van mij maar aan dat het een weerspiegeling is van jezelf. Wat je aantrekkelijk in de ander denkt te zien is een eigenschap die je bij jezelf ziet of waarvan je meer zou willen zien. Nooit zo van deze kant bekeken Henk, zei een mevrouw. Dank je wel mevrouw. Mooi hoe we hiermee onze blik kunnen verruimen, enkel door er op een andere manier naar te kijken. Ja, en zo kunnen we, zonder te oordelen, leren dat wat we ooit eens voor waar hebben aangenomen, of hebben geleerd of liever gezegd – zoals het hoort – te doorzien. Ach, en het is ook maar mijn waarheid hé….. 

En, zijn jullie dan ook wel eens tegen de onvoorwaardelijke liefde opgebotst vroeg ik de aanwezigen. Wat bedoel je daarmee Henk vroeg een mevrouw. Ik was inmiddels expert geworden doordat ik vaker tegen de onvoorwaardelijke liefde opgebotst was. En vervolgde ik, ik moet eerlijk bekennen dat ik er zelfs lange tijd geen raad mee wist. Onderweg naar Santiago de Compostela was het schering en inslag en bang als ik was deinsde ik er voor weg. M’n verdere reis onderzocht ik het tot op de bodem. Inmiddels denk ik het te weten en kan er nu met plezier mee omgaan. Durven Zijn heb ik ook niet voor niets geschreven, ik heb wel wat te vertellen zeg ik tegen de aanwezigen.

Onvoorwaardelijke liefde is liefde die niet gebonden is aan rangen of standen, dik of dun, lang of smal, jong of oud, of aan zoveel mogelijk diploma’s. De onvoorwaardelijke liefde is liefde die niet eens gebonden is aan een geslacht. De onvoorwaardelijke liefde prikt overal doorheen en is enkel afgestemd op een ZIEL. Onvoorwaardelijke liefde gaat aan alles voorbij en daarmee ook nog eens genderproof zei ik glimlachend maar daardoor niet minder serieus gemeend.

Pas kwam ik mijn onvoorwaardelijke liefde nog weer eens tegen. Allemaal zaten ze opeens op het puntje van de stoel want nu ging ik vast heel wat uit de doeken doen. En eerlijk is eerlijk, dat deed ik. Kom, schuif eens dichterbij dan vertel ik het jullie, vervolgde ik……
Ik lunchte kortgeleden met een dierbare vriendin bij de “Mennekus”. Zijn energie voelde ik al van verre. En ja hoor, daar stond hij, achter de bar en van oor tot oor te stralen. Ik voelde de tintelingen opnieuw door mijn lijf lopen. Net als toen we elkaar voor het eerst ontmoette. Wat had hij mij destijds weten te raken. Hè Robbie zei ik, misschien wel iets te enthousiast. Robbie keek mij verbaasd aan, zo van, hoe weet jij nou mijn naam. En toch straalde hij. Ik heb je ontmoet in het voorjaar bij “juffrouw Tok” zei ik, toen ik onderweg was op tocht met de kinderen en het zo’n regenachtig weer was dat we besloten een tussenstop te maken bij jou. Ik ben je nooit vergeten Robbie. Jij hebt echt indruk om mij gemaakt. Weet je waarom? Omdat je zo ontzettend mooi straalt, je kunt duidelijk zien dat je leuk vindt dat wat je doet. Ik weet het alweer zei hij, ik herinner mij jou ook weer. Ik voelde de tintelingen opnieuw door heel mijn lijf en was opnieuw door hem gezien. O, wat is dat toch fijn als je gezien wordt flitst er door mijn gedachten. Robbie, zo puur, zo echt, zo zichzelf.

Bij “Juffrouw Tok”, daar gebeurde het destijds. Robbie stond met heel zijn hart open, te stralen alsof het een lieve lust was en kwam direct op mij af gelopen. Ben jij de leraar? Nee, ik ben niet de leraar. O, zei Robbie maar jij hebt wel de leiding want dat zie ik. En heerlijk direct en zichzelf vraagt hij mij: “het jeukt en het is een salade”? Uhm…….. nou, dat zou ik niet weten Robbie zei ik waarbij ik zijn naam aflas op het naambordje wat hij droeg op zijn kraakhelder strak gesneden wit overhemd en wat prachtig uitkwam met zijn mooie karakteristieke bruine kop met hip opgeschoren kapsel. Een krabsalade zei hij en direct moest hij zelf lachen. En wel zo heerlijk aanstekelijk dat ook ik even later buikpijn kreeg. Alleen al de lol die hij heeft, laat mij schaterlachen. Ik voel gelijk de aansluiting met hem en sluit hem in mijn hart. En ja, als je eenmaal in mijn hartje zit kom je er nooit meer uit…… We houden elkaar constant in de gaten en glimlachen naar elkaar. Wat een mooie verbinding. Even helemaal nergens anders aan denken als genieten van dit moment. Waarom DURF ik bij Robbie te ZIJN wie ik ben vraag ik mezelf af. Nou, eigenlijk niet zo moeilijk. Omdat Robbie mij DURVEN ZIJN spiegelt, durf ik ook beter te zijn wie ik ben. Hij heeft er op afgestudeerd daar ben ik heilig van overtuigd.

Je hebt ‘m weer te pakken Henk, schiet er door mijn kop, de onvoorwaardelijke liefde. Ja, tot in het diepste van mijn ziel voelde ik bij Robbie de onvoorwaardelijke liefde. Alhoewel ik makkelijk namen vergeet, was ik die van hem nooit vergeten. En nu kwam ik hem dus zomaar opnieuw tegen tijdens de lunch. We besluiten buiten te eten omdat het zo’n prachtige nazomerdag is, en dat zelfs begin oktober. Robbie komt geregeld naar buiten en kijkt nieuwsgierig onze kant op en straalt keer op keer. Hij brengt ons eten en drinken en ziet dan ineens naast ons, een baby. Hij bedenkt zich geen moment en gaat recht op de baby af en streelt het zo lieflijk over zijn wangen en onder zijn kin. Ik word opnieuw helemaal warm van Robbie en kan mijn ogen niet van hem afhouden. Ietwat onwennig streelt hij nog eens zachtjes over de baby zijn handjes. Ik realiseer me dat ik hierdoor helemaal in het hier en nu kan blijven en geniet van hem. En wanneer de baby, omdat die de juiste energie van Robbie voelt, begint te glimlachen buigt hij zich voorover en zoent heel voorzichtig de baby op zijn voorhoofd. Opnieuw smelt ik voor hem en ontroerd kijk ik hem aan. Wat ben jij puur en uniek jongen denk ik vervolgens. En sjonge, wat zit er veel liefde in jou die je allemaal kan geven zonder er eerst bij na te hoeven denken of het allemaal wel kan, mag of hoort. Heerlijk is hij zichzelf. Ik voel mij dankbaar dat ik Robbie weer even op mijn pad heb en ook dankbaar dat hij meedoet in de maatschappij waar hij hoort en waar hij voor mij zo ontzettend veel toevoegt. 

Robbie heeft, zoals wij dat gelabeld hebben, een geestelijke beperking. En… sluit ik mijn betoog af tijdens de lezing, wie heeft er hier nu een geestelijke beperking? Robbie die heel zijn hart opent of wij die nog nadenken of het wel kan, mag of hoe het hoort. 

Dus lieve mensen, de onvoorwaardelijke liefde is liefde die niet gebonden is aan rangen, standen of geslacht maar aan een ZIEL

Leef niet het leven zoals is maar zoals je het droomt.
De wereld wacht ook op jou ZIJN.

DURVEN ZÏJN

Bevalt je dit artikel? Like dan mijn pagina @durvenzijn