13 feb Allemaal uniek geboren
We mogen dan allemaal uniek geboren zijn. Het wordt nog een hele kluif om niet als kopie dood te gaan. Om niet achter de meute aan te hollen maar juist te DURVEN ZIJN.
Onlangs kwam ik aan de praat met een man die alles had. Laat ik hem voor het gemak Tommy noemen. Een eigen huis, een lieve vrouw, kinderen en zelfs bedeeld met kleinkinderen. Soms ga ik wel drie keer op vakantie zei hij en toch blijf ik iets missen. Gaandeweg het gesprek moest ik aan René Froger denken en zijn liedjestekst: Een eigen huis, een plek onder de zon. En altijd iemand in de buurt die van me houden kon. Toch wou ik dat ik net iets vaker, iets vaker simpelweg gelukkig was. Hhmmmm……..
Heb jij ook wel eens van die momenten? Grote kans dat je buiten jezelf zoekt.
Kom, laat ik je even meenemen in mijn verhaal.
Ik weet soms met mezelf geen raad zei Tommy en heb het gevoel alsof ik hele dagen lang kan huilen. En erger nog, ik durf er niet eens aan te beginnen want ik denk dat er nooit meer een eind aan komt. Hoewel ik met hem meevoelde doordat hij mij dit zo broos durfde te vertellen zei ik: Gefeliciteerd, mijn tranen wat wegpoetsend. Dit is namelijk het mooiste wat je kunt ervaren. Jij hebt je door al die jaren heen zo leren aanpassen aan hoe jij denkt dat anderen jou wensen te zien. Jouw hele lijf is nou in opstand gekomen. Er heerst nu muiterij in dat prachtige robuuste lijf van jou. Jouw lijf trapt op de rem en zegt: ho, ho Tommy, tot hier en geen enkele stap verder. Jij hebt jezelf namelijk zoveel afgeleerd dat je gewoonweg niet meer durft te zijn wie je werkelijk bent. Als het ware ben je buiten jezelf komen te staan.
Het mooie is Tommy zei ik hem dat je waarschijnlijk steeds meer mensen in je omgeving gekregen hebt die jou BEWUST ZIJN laten zien. Voel je het, bewust er mogen zijn. Niet meer zoals het altijd was of hoorde maar bewust DURVEN ZIJN incl. alle emoties die daarbij horen.
Jouw hele innerlijk schreeuwt nu om aandacht. Hallo, koekoek, ik ben er ook nog. Wie kijkt er alsjeblieft nu eens om naar mij? Jouw ZIJN wil gewoon gezien worden Tommy.
Knak zei Tommy en barstte in huilen uit. Ik bedacht me geen moment, stond op en pakte hem beet, terwijl bij mij ook de tranen over mijn wangen liepen. Bij Tommy waren het tranen van ontlading, van bewustwording, die van mij van dankbaarheid. Wat een mooi moment, gelijk als kinderen zo spontaan, huilend en samensmeltend tot één. Even voelde we ons heel sterk met elkaar verbonden. Mooi. Even niets anders dan dit, even helemaal in het hier en nu en zonder gedachten. Wat een energie kwam er vrij.
Toen we weer los kwamen van elkaar, zaten en elkaar aankeken vroeg hij, wat deed jij nu precies? Ik deed niets zei ik. Jij keek in mij Tommy en zag hoe mooi puur je was en daardoor durfde je te zijn wie je altijd al was. Nee, jij deed iets zei hij, jij drukte op één van mijn tere punten. En toch deed je het zelf zei ik, jij drukte op de snaren van je eigen hart. Daarmee opende jij heel je hart waardoor ik mijn hart ook opende en zo durfde jij jezelf te zijn, je verhaal te doen en je hart te luchten.
Tommy had ik een stukje verderop mogen helpen, mogen begeleiden naar zijn ZIJN. Voor mij weer eens een bevestiging dat ik op de goede weg ben en mensen kan helpen door uit te leggen hoe we ooit zijn gaan denken en waar onze gedachten vandaan komen. Hoe geconditioneerd we zijn en hoe we van onbewust naar bewust denken komen.
Ik herkende dit gevoel maar al te goed en wat heb ik gehuild in de tijd dat ik mijn camino liep. Destijds had ik mijn bewustwording weten aan te tikken en wist werkelijk niet wat ik ermee aan moest. Onderweg ontplofte alles. En hoe mooi verwoordde pas een mevrouw het, die mij na afloop van een lezing schreef om te bedanken en er de tekst bijvoegde uit hun nieuwsbrief. “Henk Murraij nam ons mee, in zijn inspirerende lezing, op zijn pelgrimstocht naar Santiago. Een tocht waarop hij fysiek voortreffelijk was voorbereid maar die hem geestelijk totaal overrompelde”. Mooi verwoord en hoe waar, nu terugkijkend.
Nu, ervaren kenner, deze fase inmiddels doorlopen, noem deze fase liever identiteitsloos. Zonder identiteit leek het wel. Waar sloot ik nog aan en waar voelde ik mij thuis. Van lieverlee kwam ik thuis bij mezelf en kwam hierdoor meer en meer in de bewustwording. Ik liep mee zoals ik dacht dat het hoorde, gewoon omdat we het ons hebben aangeleerd. Het is onze geconditioneerdheid, onze bril waar we door kijken.
Bewustzijn
Gek eigenlijk want aan deze fase in ons leven schenken we niet zo bijzonder veel aandacht. Het lijkt wel of er een soort taboe op rust. Je wordt je veel en veel meer bewust van hoe jij in het leven staat en je ziet ook ineens dat het helemaal niet interessant is wat een ander over je denkt of van je vindt. Het is eigenlijk een beetje vergelijkbaar als in de puberteit, waar heel je lichaam aan het groeien is, hierdoor krijg je groeipijnen. Nu ervaar je opnieuw groeipijnen maar nu in je ziel. In JEZELF zal ik maar zeggen. Jezelf wil als het ware meer en meer gezien worden. Het gilt het als het ware uit. Hij wil nu niet meer mee in de pas lopen maar zijn eigen weg kiezen. En stapje voor stapje DURVEN ZIJN wie je werkelijk bent en wie je altijd al was.
Je ziet ineens hoe je jezelf jaren anders voordeed als dat je werkelijk bent. Door de stront van anderen banjerde omdat je niet van het pad durfde af te wijken. Ja Tommy zei ik, je kunt niet meer terug. Net zoals een baby niet terug kan in de baarmoeder is het een tijd van huilen en niet weten welke kant je opgaat. Enkel wel met een heeeeeeel groot verschil want je laat je nu voortaan leiden door jouw hart.
Enne….. Tommy, gefeliciteerd met je wedergeboorte.
De wereld wacht op jouw ZIJN
DURVEN ZIJN
Geen reactie's