Een schatkist vol met nieuwe inzichten op ons kloosterpad

Een schatkist vol met nieuwe inzichten op ons kloosterpad

De stad lijkt uit zijn slaap te komen als ik om 09.00 uur arriveer aan het Bolwerk dat uitkijkt op het achter bomen verscholen stadsklooster San Damiano in ‘s-Hertogenbosch. Het frisse groen van de bomen is prachtig, alsof het een verlate lente betreft. Ik neem plaats op een bankje waar naast mij een thuisloze zijn roes uitslaapt. Allebei met weinig spullen onderweg. En in mijn rugzak zit waarschijnlijk meer dan daadwerkelijk nodig. Tja, wat heb je werkelijk nodig onderweg in het leven…… Deze en een schatkist vol nieuwe inzichten volgen tijdens een midweek wandelen. Samen met een medepelgim onderweg op Ons Kloosterpad. Een nieuw wandelpad dat 330 km lang is en langs kloosters, abdijen en anderszins cultureel erfgoed van Noord Brabant voert. Het draait deze midweek naast wandelen om bezinning, bijzondere ontmoetingen en buiten je gebaande paden treden. Kom laat ik je meenemen in mijn verhaal…..

De thuisloze heeft een enorme vrijheid stel ik mij zo voor om geen zorgen te hoeven dragen over allerlei spullen. Want laten we eerlijk zijn, wat is nu werkelijk van belang. En hoe vaak kom je niet tegen als je iets nieuws aanschaft dat het je maar kort of misschien wel helemaal niet de vreugde geeft als waarop je gehoopt had. Nu kun je je afvragen of een leven zoals de dakloze leidt bij jou past, waarschijnlijk niet. Maar wat gebeurt er als je enkel de voordelen hiervan op een rij zet? Misschien kun je de vrijheid ervan voelen. Ach, we hebben ons allemaal een beeld geëigend van hoe we ons door het leven horen te manifesteren en daar hoort het hebben van een dak boven ons hoofd als vanzelfsprekend bij. Tegelijkertijd ligt daar ook de vrijheidsbeperking door veelal op één plek te blijven. Onderweg naar Santiago de Compostela voelde ik de vrijheid door buiten mijn gebaande paden te stappen. Het gevoel van vrijheid was enorm.

Op naar m’n medepelgrim en naar broeder Jan van het Stadsklooster San Damiano waar ik mee heb afgesproken. Vrede en alle goeds staat er in een tegeltje aan de deur. Mooi, ik sta er even bij stil. Vrede en alle goeds is typisch van de Franciscanen waartoe broeder Jan is toegetreden. Het ontvangst is bijzonder hartelijk. De koffie staat al voor ons klaar. Of liever thee vraagt de broeder. Nee, wij gaan voor de koffie. Fijn om dit koffiemoment te hebben en om los te komen. Mogen we een kaarsje aansteken in de kerk vraag ik broeder Jan. Zijn goedkeuring geeft tevens toegang binnendoor door het klooster. We staan stil bij het glas in lood raam met de schitterende afbeelding van het Zonnelied die door een lichtbalk erachter prachtig wordt uitgelicht zoals verdiend. In gedachten ben ik bij de vader van een vriend die is overleden en hem in het licht zet voor zijn reis onderweg. Samen onderweg denk ik. Echter allebei een andere reis, een heel ander avontuur.

Broeder Jan memoreert aan het verhaal van Franciscus wanneer hij ons uitzwaait. “wanneer je op je pad teleurgesteld raakt houd dan je 1e reactie in en onderzoek de vreugde die je daaraan beleeft”. Met deze overdenking zetten we de eerste stap op Ons Kloosterpad op weg naar de Abdij Van Berne in Heeswijk-Dinther.

We steken de brug over de Dommel over en wandelen door de stadstuin van het voormalige klooster Mariënburg. Eenmaal op de brug bij de Binnendieze besluit ik een prachtig plaatje te schieten met de lens gericht om een doorkijkje te krijgen onder de brug met z’n waterpartij eronder. Voorzichtig leg ik de routebeschrijving naast mij neer. Je voelt ‘m waarschijnlijk al aankomen……. Een windvlaag neemt de route al wapperend van links naar rechts en terug mee de Dieze in. Mijn medepelgrim vraagt de binnenschipper, die net op dat moment zijn rondvaart begint, de route uit het water te vissen. Hoe mooi kan je dag lopen. Kom ik er ook wanneer ik de route niet heb schiet er door mij heen. Ja, wellicht een andere route, maar komen doen we er. Een mooi stukje leiderschap overigens.

De route leidt ons door de binnenstad, langs allerlei bezienswaardigheden, waarvoor je alleen al een dag kunt uittrekken en slingert langs de AA en door bosrijk gebied. Een stukje polder bereidt ons voor op het kappelletje in de boom net iets voor het kasteel in Heeswijk Dinther. Hoe ziet jouw altaartje eruit schiet er door mijn hoofd. Ja hoe ziet ons kappelletje eruit vragen we ons af. Ik heb een speciaal plekje in huis waar altijd bloemen staan, twee houten Boeddha’s en een heel klein kleurrijk schilderijtje. Als ik het wat lastig heb of antwoord wil hebben op een vraag steek ik er een kaarsje bij aan…….

Hoe ziet jouw altaartje eruit? Reacties neem ik mee in het vervolg van deze reis.

Een mooie dag.

Henk Murraij

 

8 Reactie's
  • Henrie van Zoggel
    Geplaatst op 20:31h, 11 juli Beantwoorden

    Een pad met een geweldig mooi thema maar een zeer matige route met veel verhard en verkeerde keuzes.

    • Henk Murraij
      Geplaatst op 20:57h, 11 juli Beantwoorden

      Dag Henrie,
      Dank je wel voor je reactie. Je schrijft over wat je er niet fraai aan vindt. Het blijft natuurlijk een persoonlijke beleving maar je kunt vast wel een aantal mooie punten benoemen….. toch?
      Enne…… hoe ziet jouw altaartje eruit?

  • Walter Kluft
    Geplaatst op 21:39h, 11 juli Beantwoorden

    Weer een mooie ervaring erbij!

    • Henk Murraij
      Geplaatst op 09:13h, 12 juli Beantwoorden

      Inderdaad een prachtige ervaring Walter. En de beleving van de vrijheid onderweg is enorm. Op naar de volgende wandeling.

  • Betsy Gelderman
    Geplaatst op 15:45h, 13 juli Beantwoorden

    Henk, wat een mooie beschrijving van een prachtige tocht. In gedachten zie ik je routebeschrijving drijven in de Dieze onder de bruggetjes, die weerspiegelen in het water.
    ‘Hoe zie jouw altaartje eruit?’ vraag je. Mijn altaartje? Als nuchtere -voorheen protestante- noorderling doe ik niet aan altaartjes. Of…. Is het tijd om oude patronen los te laten en me af te vragen in hoeverre een altaartje -mijn altaartje- wél een meerwaarde heeft voor mij? Al wandelend zie ik een beeld van ‘mijn altaartje’ opdoemen, een beeld dat steeds meer vorm krijgt. Geen Boeddha’s, maar een paar versleten wandelschoenen met een plantje er in, een enkele foto van wie mij lief zijn, misschien t.z.t. een mooi steentje , een kaarsje. En dat op een rustig, stil plekje waar ik sinds kort dagelijks even zit te mediteren.
    Ik zie uit naar je vervolgblog van deze reis.

    • Henk Murraij
      Geplaatst op 19:54h, 13 juli Beantwoorden

      Hoi Betsy, dank je wel voor je reactie. Je beschrijft een altaartje dat ik zo voor me zie met versleten wandelschoenen met een plantje erin, foto’s erbij, een steentje en een kaarsje. En dat alles op een rustig stil plekje waar je fijn dagelijks mediteert. Mooi.

  • Frank van Dorst
    Geplaatst op 21:05h, 30 december Beantwoorden

    Is hier niet ‘schatkist’ bedoeld of is het een verrassingsmenu?

    • Henk Murraij
      Geplaatst op 12:16h, 10 januari Beantwoorden

      Dag Frank,

      Dank je wel voor je bericht. De schatkist is inmiddels compleet.

Geef een reactie

For security, use of Google's reCAPTCHA service is required which is subject to the Google Privacy Policy and Terms of Use.