14 jul KWETSBAARHEID, BIDDEN EN BIER
Op pad op Ons Kloosterpad liggen de nieuwe inzichten voor het oprapen. Even van de gebaande paden af en breder kijken dan ons neus lang. Met een medepelgrim ben ik van Den Bosch naar Velp onderweg. De beleving van vrijheid is enorm en te ervaren dat je heeeeeeeel weinig echt nodig hebt in het leven blijft me fascineren. Inmiddels zijn we bij de Abdij Van Berne in Heeswijk Dinther aangekomen en wacht mij een sneltest. O goeie grutte….. Kom laat ik je meenemen in mijn (vervolg)verhaal.
Nadat we hartelijk zijn ontvangen wordt onze gastvrouw gebeld met de mededeling dat we zijn gearriveerd. De gastvrouw gaat zich over ons ontfermen…….. O, u bent nog niet gevaccineerd vraagt de gastvrouw wanneer ik antwoord dat ik nog niet ben gevaccineerd. Dat klopt mevrouw, ik heb corona gehad en nog voldoende antistoffen zeg ik wat lachend. Het protocol dat ik vooraf kreeg toegezonden treedt direct in werking. Wat een avontuur zo’n sneltest schiet er door mij heen en ook krijg ik het warm van de gedachte “stel dat”. Alleen daarom al zou je je laten vaccineren. Met een negatieve uitslag kunnen de abdijbiertjes afkomen.
De volgende ochtend, na heerlijk te hebben geslapen overigens, ontbijten we met de Norbertijnen broeders en maken we onze lunch klaar voor onderweg. Broeder Joost geeft ons “kwetsbaarheid” mee voor onderweg om over na te denken. Ja, kwetsbaarheid. Hoe kwetsbaar ben ik en wat betekent kwetsbaarheid eigenlijk voor mij? Tijdens de dag zoom ik hierop in. Kwetsbaarheid is m’n imperfectie onder ogen durven komen en deze gerust te benoemen. En dat gaat me, hoe ouder ik word, goed-beter-best af. Ik kan ook wel genieten van me kwetsbaar opstellen en de ander daarop aan te laten haken. Het geeft veelal direct verbinding, herkenning. Het zegt iets over mijn authentieke IK, mijn fijngevoeligheid en het niet bang zijn voor de mening van de ander. Hierin volg ik mijn hart, mijn intuïtie en laat ik het kind in mezelf spelen. Heerlijk. Durf kwetsbaar te zijn Henk, speel ermee. Neem af en toe een risico en kijk maar waar je uitkomt. Je bent immers al goed zoals je bent.
Onderweg komen we moeder en dochter opnieuw tegen. Een zorgzame moeder die van doorstappen weet in het leven. Kijken naar wat er wel is en onderweg zijn. Dochter durft naar mijn mening gerust af de wijken van de geijkte paden enne……. wat af te snijden. Dat we elkaar niet toevallig tegenkomen is duidelijk zeggen we elkaar. Blij verheugd hen opnieuw te treffen en als vanzelfsprekend delen we met z’n vieren een tafeltje bij de Kilsdonkse Molen. Een slaapplaats voor mijn medepelgrim, wanneer zij straks onderweg gaat naar Santiago de Compostela, is in de pocket. Fijn voelt het dat er iemand voor je zorgt. Prachtig en zo liefdevol. Wanneer we later op de middag bij museum Krona aankomen en er schuimpje trekken aan een heerlijk Berne Abdij biertje komen ook zij de hoek om schieten. Nog even de avonturen delen en dan komt het moment van verder trekken en elkaar weer laten gaan. Dag lieve, mooie, waardevolle, bijzonder lieve zielen.
Wanneer ik de volgende ochtend in het Emmausklooster ontwaak van het gekwetter van de vogels ben ik dankbaar voor vijf dingen. Dank je wel Jolle dat je ons ophaalde vanuit Uden en ons zometeen weer afzet op de route. Ook ben ik dankbaar voor de vogels die zingen zoals zij gebekt zijn, de heerlijke warme kloostermaaltijd gisteravond. De ontmoetingen met medepelgrims en de fijne gesprekken. Het is zomaar een greep van wat er voor dankbaarheid in mij naar boven borrelt. Later in het meditatiemoment sta ik er nog eens bij stil.
We hebben afgesproken om bij de Franciscanen in Megen te overnachten. Mijn medepelgrim heeft haar wandelstokken gisteren vergeten bij het bankje waar we in de auto stapten en als we op dezelfde plek arriveren zijn de stokken foetsie. Even later vinden we een prachtige stok in het bos. Eén steunpilaar blijkt voor nu voldoende.
Joepie, we komen aan bij natuurgebied De Maashorst en uit ervaring weet ik dat daar kersenflappen met slagroom zijn. Heerlijk genieten. Even later lopen we het natuurgebied in met z’n enorme wisenten……. En ja hoor, we zijn amper in het natuurgebied of zo’nne grote jongen steekt zijn kop al door de struiken. Oeps, ze zijn echt groot…… en prachtig.
In de middag gaan we zitten op het bankje bij het ven in Herperduin en eten onze boterham die we vanuit het Emmausklooster hebben meegekregen. Het uitzicht over het ven is rustgevend, hiervoor nemen we de tijd en vertragen. Ja, waar moeten we allemaal nog aankomen in het leven? En op welke tijd? Hoe belangrijk is dat eigenlijk? Toch moeten we nog even voordat we in Megen zijn dus de pas erin spreken we elkaar toe. We passeren Berghem en Haren en komen op de dijk richting Megen. Al twee keer eerder kwamen we de identiek geklede jongens op hun fiets tegen met hun prachtige kledingstijl uit de twenties van de vorige eeuw. Mooi om te zien hoe zij van de kudde af durven te lopen of liever gezegd fietsen. Wat zien jullie er prachtig gekleed uit roep ik na. Nou dat horen we niet vaak zegt een van hen en twijfelt om af te stappen. Ik voel de verbinding en de toegevoegde waarde van complimenteren. Mijn hart maakt een sprong van vreugde. Broeder Jan, een van de Franciscanen heet ons even later van harte welkom. Nog net even tijd voor een “regenbui” om fris gewassen de dienst van hen bij te wonen. Mooi te mogen zien en horen hoe met liefdevolle overgave zij onderweg zijn in het leven. Na de maaltijd de prachtige tuin “het hof van lof” genaamd rondgedwaald, foto’s gemaakt en heerlijk met de beentjes omhoog.
Broeder Loek wijst ons de volgende dag bij vertrek nog even op het tegeltje dat buiten aan de muur van zijn kamer hangt. “God heeft ons geen kalme reis beloofd, maar wel een behouden aankomst”. Kijk, een mooie overdenking voor onderweg naar Velp zeg ik. En toch ook houdt mij de dienst van vanochtend bezig waarin gebeden werd voor alle christenen. Ik vul het snel aan voor de rest en iedereen. Samen komen we er wel denk ik vervolgens met een warm hart. Vrede en alle goeds en hup de pas erin.
Mijn medepelgrim en ik kunnen het heel goed met elkaar vinden en hebben fijne gesprekken. We zingen wat, we huppelen wat en het kind in ons is er weer. Het is een makke vandaag want met 20 km voor de boeg voelt het als een halve snipperdag.
Een bepakte fietser rijdt ons voorbij. Even later bij de eerstvolgende koffiestop weten we dat het Glogger Guus betreft. In training om op 25 juli, de naamdag van Jacobus, te vertrekken naar Santiago de Compostela. Een prachtige jonge vent vol avontuur die zijn dromen achterna jaagt. Ik word helemaal warm van binnen als ik me bedenk dat onderweg naar Santiago hij rijkelijk zal bloeien. Mijn hart klopt als een gek en staat wagenwijd open. Ik voel de vrijheid, het avontuur van het onderweg zijn. Guus, wat een pracht van een mens ben je. Leef je leven en durf te zijn wie je bent. Dag lieve Guus, de wereld wacht op je.
Ravenstein is prachtig en in het schitterende natuurgebied Keent nemen we nog een laatste stop om vervolgens samen te komen in Velp in het Emmausklooster waar tot voor kort de Kapucijnen samen woonden vanwege solidariteit met de armen. Samen eten en slapen de pelgrims anno nu in het Emmausklooster, ook wel de pelgrimsherberg genaamd. Een fijne plek om er te ZIJN wie je bent en te ervaren wie je bent of wilt zijn. En een cadeautje dat we hier voor de tweede keer mogen zijn deze week.
Samen kijken we de volgende dag terug op de afgelopen dagen en bedanken elkaar voor de nieuwe inzichten en de fijne dagen van onderweg zijn. Loslaten blijft voor mij altijd moeilijk merk ik. We hebben zo’n fijne week achter de rug en zoveel besproken. Dat geeft een band. Verbinden Henk, niet hechten hoor ik mezelf zeggen. Met tranen in m’n ogen van dankbaarheid neem ik afscheid en wens mijn maatje alle goeds. We zullen vast voorbij komen bij elkaars altaartje. Jij bij mijn kaarsje brandend bij de Boeddha’s en ik bij die van jou wanneer je er heerlijk zit te mediteren met de oude wandelschoenen gevuld met plantjes en omringd met foto’s, een schitterend steentje. Jouw kaarsje zal licht geven en als een ver-straler stralen, daar ben ik van overtuigd. Dag lief medemens. Dag prachtige waarde- en liefdevolle ziel. De wereld wacht op jouw zijn.
Henk Murraij
Kevin Horner
Geplaatst op 19:22h, 14 juliVery beautiful reading my friend, filled with authenticity and openness, just like yourself. I am already wondering what happened to the people you met on your way. Dare to be! Buen Camino!
Henk Murraij
Geplaatst op 00:23h, 15 juliThank you friend for your nice words. When I read your words it feels like we’re back on the camino together. I’m thinking of you my friend. Buen camino
Betsy Gelderman
Geplaatst op 19:54h, 14 juliHenk, wat heb je een mooie samenvatting gemaakt van onze wandeltocht over het Kloosterpad.
Ja, we hebben mooie ontmoetingen gehad onderweg. Met moeder en dochter, met Guus, maar zeker ook met elkaar en met onszelf.
Voor mij zeker ook een tocht van ont-moeten, waarom zou ik na 10-15 minuten pauze weer verder moeten? Die onrust in mijn lijf van het weer moeten…. Jij hebt me geleerd erop te vertrouwen dat we echt wel op tijd aankomen en zo niet…. dan komt er ook wel weer een oplossing. Jij hebt me veel geleerd, vaak niet door het te zeggen, maar door een levend voorbeeld te zijn 🙏🏻.
Ont-moeten, ont-spannen, patronen doorbreken en dan ineens ook oud zeer kunnen loslaten……. Ik denk dat dat deze dagen de grootste winst is geweest voor mij.
Ik weet niet, wanneer je deze wandeling over 4 etappes van Ons Kloosterpad weer gaat aanbieden, maar ik kan iedereen van harte aanbevelen dan in te schrijven. Niet alleen het lopen van het Kloosterpad en het daarbij overnachten in kloosters is de moeite waard, maar zeker ook om dit samen met Henk te doen. Af en toe krijg je van hem (of de kloosterbroeders) een overpeinzing mee om je tijdens je wandeling op te bezinnen. Daarnaast ervaarde ik de rust die van Henk uitgaat, zo relaxed en vol vertrouwen. En inderdaad het kwam altijd goed. Die rust en dat vertrouwen neem ik zeker mee op mijn verdere pad, waarheen dat ook moge leiden. Henk, mooi mens, bedankt🙏🏻🌻
Henk Murraij
Geplaatst op 00:12h, 15 juliDank je wel Betsy voor je woorden van dankbaarheid en aanbeveling. Fijn te lezen dat de dagen van onderweg zijn op Ons Kloosterpad je veel gebracht heeft. Dank je wel Betsy dat ik een stukje met je mocht oplopen op je levenspad.🙏🏻
Bon camino
Glogger Guus
Geplaatst op 01:56h, 15 juliMooi geschreven & mooi gezegd. Fijn gevoel & pakkende woorden.
Het doet goed mensen onderweg tegen te komen die echt luisteren naar een ander.
Dank voor je oor en complementaire woorden.
Ik sta open voor wat er komen gaat. Een avontuur zal het zeker zijn….
Geduldig volg ik mijn pad.
Groetjes Glogger Guus
Henk Murraij
Geplaatst op 10:05h, 15 juliDank je wel Guus voor je mooie woorden en dat ik een stukje met je onderweg mocht zijn. Enne….. super dat ik je mag volgen naar Santiago de Compostela. Buen camino